بدن زن؛ ملک شخصی یا ملک حکومت؟

بدن زن؛ ملک شخصی یا ملک حکومت؟ حق زن بر بدن خود، از ابتدایی‌ترین اصول حقوق بشر است. اما در ایران، بدن زنان همواره میدان کنترل، محدودیت و سرکوب بوده است. حجاب اجباری بارزترین نمونه‌ی این کنترل است. قوانینی که زنان را به پوششی خاص وادار می‌کنند، آزادی فردی آنان را نقض کرده و زمینه‌ی اعمال خشونت سازمان‌یافته علیه زنان را فراهم می‌سازد. حضور گشت‌های ارشاد و برخوردهای خشونت‌آمیز مأموران تنها بخشی از این واقعیت است. اما مسئله فقط پوشش نیست. در زمینه‌ی باروری و سلامت جنسی نیز محدودیت‌های قانونی و سیاسی به‌شدت آزادی زنان را محدود می‌کند. قوانینی که دسترسی به ابزارهای پیشگیری از بارداری را محدود می‌کنند یا تصمیم‌گیری درباره‌ی سقط جنین را از زن سلب می‌نمایند، نمونه‌هایی از دخالت حکومت در زندگی خصوصی زنان هستند. این سیاست‌ها نه تنها استقلال فردی زنان را انکار می‌کند، بلکه پیامدهای اجتماعی گسترده‌ای دارد: افزایش ناخواسته‌ی بارداری‌ها، تشدید فقر در خانواده‌ها و گسترش خشونت خانگی. بدن زن، ملک شخصی اوست؛ نه ابزاری برای اجرای سیاست‌های حکومتی یا هنجارهای فرهنگی. آینده‌ی عادلانه تنها زمانی ممکن خواهد بود که زنان بتوانند آزادانه درباره‌ی بدن و زندگی خود تصمیم بگیرند