گزارش ماهانه از نقض حقوق زنان در ایران، آگوست ۲۰۲۴

بازداشت ۱۰ زن در ماه آگوست ۲۰۲۴ با استناد به آمار هه‌نگاو، طی آگوست ۲۰۲۴، دست‌کم ۱۰ فعال زن در شهرهای مختلف ایران بازداشت شده‌اند که معادل ۱۱٪ کل آمار شهروندان بازداشت شده در این ماه می‌باشد و ۶ نفر از آنها فعالین زن کُرد می‌باشند. اسامی زنان بازداشت به شرح زیر است؛ بوکان؛ ۱ـ منیژه خشنود ۲ـ پخشان نبی‌زاده تهران؛ ۳ـ همراز صادقی ۴ـ زهرا تمدن کازرون: ۵ـ مریم دریسی پیرانشهر؛ ۶ـ ثریا قیطران اهواز: ۷ـ مهشید لطفی گیلانغرب: ۸ـ ماریا خانی مهاباد؛ ۹ـ گلاویژ محمدی‌ارشد پاوه: ۱۰ـ فرمیسک بابایی صدور حکم حبس برای فعالین زن با استناد به آمار به ثبت رسیده در مرکز آمار و اسناد سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، در ماه آگوست ۲۰۲۴ دست‌کم ١١ فعال زن در شهرهای مختلف ایران جمعاً به ۴۰ سال و ۵ ماه و ۲۲ روز حبس تعزیری محکوم شده‌اند. پنج نفر از این زنان گیلک و اهل رشت بوده و در یک پرونده مشترک به حبس محکوم شده‌اند. اسامی زنانی که به حبس محکوم شده‌اند به شرح زیر است؛ ۱ـ مریم مهرابی از مبارکه به تحمل ۶ سال حبس تعزیری محکوم شده است. ۲ـ ثریا قیطران از پیرانشهر به تحمل ۹ ماه حبس تعزیری محکوم شده است. ۳ـ آناهیتا دوستدار از رشت به تحمل ۴ سال و ۱ ماه و ۱۷ روز حبس محکوم شده است. ۴ـ آناهیتا حجازی از رشت به تحمل ۴ سال و ۱ ماه و ۱۷ روز حبس محکوم شده است. ۵ـ نینا گلستانی از رشت به تحمل ۴ سال و ۱ ماه و ۱۷ روز حبس محکوم شده است. ۶ـ رزیتا رجایی از رشت به تحمل ۴ سال و ۱ ماه و ۱۷ روز حبس محکوم شده است. ۷ـ نگین عدالتخواه از رشت به تحمل ۴ سال و ۱ ماه و ۱۷ روز حبس محکوم شده است. ۸ـ پرویش مسلمی از تهران به تحمل ۳ سال و ۸ ماه حبس محکوم شده است. ۹ـ الهام استادی از ایرانشهر به تحمل ۱ سال حبس تعزیری محکوم شده است. ۱۰ـ شکیلا منفرد از تهران به تحمل ۷ سال و ۷ ماه حبس محکوم شده است. ۱۱ـ هه‌تاو اکرمی از بوکان به تحمل ۸ ماه حبس محکوم شده است. بازداشت زنان و محکومیت زنان یک روند تبعیض معمول در جمهوری اسلامی است. در جریان جنبش انقلابی ژن ژیان ئازادی فشارها برای فعالین زن ابعاد شدید‌تری به خود گرفته بود. جمهوری اسلامی به شکل سازماندهی شده‌ای همواره از ابتدای ظهورش تلاش کرده است که عرصه ظهور فعالیت اجتماعی، سیاسی و حقوق بشری را برای زنان تا جای ممکن تنگ کند. سیاست‌های جداسازی جنسی و جنسیتی و همینطور به حاشیه بردن هر چه تمام جامعه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی از طریق جرم‌انگاری هویت آنها یکی از سیاست‌های جدی آپارتاید جنسیتی در ایران است.